Hegel, yıkıcı yolunda ilerleyen ironinin, dış dünyada durmayacağını ve olumsuzlamasını kaçınılmaz olarak kendi üzerine de çevireceğini görmüştü. Kendini kendi yaratımının üzerinde bir tanrı gibi yükselten sanatın öznesi, şimdi onun olumsuz işini de yerine getirecek, bizatihi olumsuzlama ilkesini yok edecektir: Kendi kendini yok eden bir tanrı olacaktır. İroninin alınyazısını tarif etmek için, Hegel şöyle der: “Kendi kendini yürürlükten kaldıran hiçlik.” Sanatın alınyazısının en uç sınırında, bütün tanrılar sanatın kahkahasının alacakaranlığında gözden kaybolduğunda, sanat sadece kendini olumsuzlayan bir olumsuzlamadır: kendi kendini yürürlükten kaldıran bir hiçlik. 

GIORGIO AGAMBEN (Man Without Content)